İ’layı Kelimetulah Davasının çile insanı, Türk-İslam Ülküsü idealinin örnek şahiyeti, aksiyon ve fikir adamı Seyyid Ahmet ARVASİ Hocamızı, Hakka vuslatının 21. sene-i devriyesinde rahmet, minnet ve saygıyla anıyoruz. Arvasi Hoca’yı anmak, anlamak ve anlatmak her müslüman-Türk’ün asli bir vazifesi olmalıdır. Onun gibi insanları anlatmak elbette kolay değildir. Fakat Onu anlamak daha kolaydır. Çünkü Arvasi Hoca kendisini anlamamız için bir çok eser kaleme almıştır ki bunlardan en önemlilerinden birisi, adeta bir fikir deryası olan makelelerinin toplandığı Türk-İslam Ülküsü’dür.

Ben 15 Şubat 1932 Pazartesi, Ağrı ilinin Doğubeyazıt kasabasında doğmuşum. Ailece Van'ın Müküs (Bahçesaray) kasabasına bağlı Arvas (Doğanyayla) köyündeyiz. Muhitimizde bu köyün adına izafeten ‘‘Arvasiler ‚‚ olarak tanınırız. Soyadı Kanunu çıktıktan sonra, köyümüzün adı soyadımız oldu.

İlkokula Van'da başladım. Doğubeyazıt'ta bitirdim. Ortaokula Karaköse'de başladım, Erzurum'da bitirdim. Daha sonra Erzurum Erkek Öğretmen Okulu'na (sonra Nene Hatun Kız Öğretmen Okulu oldu) kayıt yaptırdım. 1952 yılında ilkokul öğretmeni olarak çalışıp askerliğimi yedek subay olarak tamamladım. 1952 yılında ilkokul öğretmeni olarak çalışıp askerliğimi yedek subay olarak tamamladıktan sonra Ankara Gazi Eğitim Enstitüsü Pedagoji Bölümü'ne kaydoldum. 1958 yılında oradan mezun olarak muhtelif öğretmen okullarında ve enstitülerinde pedagojı öğretmenliği yaptım. Böylece vatanıma binlerce, hatta onbinlerce öğretmen yetiştirme fırsatı buldum. Çalıştığım bu okulları şöyle sıralayabilirim: Van Alparlan İlköğretmen Okulu, Savaştepe İlköğretmen Okulu, Balıkesir Necati Eğitim Enstitüsü, Bursa Eğitim Enstitüsü, İstanbul Atatürk Eğitim Enstitüsü. 1979 yılında emekliye ayrıldım.

Evet merhum Arvasi Hoca, 1986 yılında yazdığı "Doğu Anadolu Gerçeği" isimli kitabının daha önsözünde, kendisini bizlere yukarıdaki satırlarla takdim etmişti. Fakat; davası, vatanı, devleti ve milleti için çektiği çileleri bir satırla geçiştirerek: "Beni bu mukaddes yoldan döndürmek için ne oyunlarla, ne tertiplere ve ne kahpeliklere maruz bırakıldığımı bir Allah bilir bir de ben... Şüphesiz bu oyunlar bitmemiştir ve kolayca biteceğe de benzemez " diyerek onları Allah’a havale edip yoluna devam ettiğini haykırmıştı.

S. Ahmet Arvasi gerçek bir seyyittir. Sahte seyyitler de var mıdır sorusu aklınıza gelebilir. Müslümanları istismar eden sahtekarlar, seyyidlik kavramını da elbette kullanmaya kalkışmışlardır fakat eninde sonunda onların foyaları ortaya çıkmıştır.

Seyyid, Peygamber Efendimizin soyundan gelen, yani Hz. Fatıma ve Hz. Ali’nin torunlarına verilen ve dilimizde efendi manasına gelen bir kelimedir. Arvası Hocanın dedesi Seyyid Abdulhakim Efendidir. Osmanlı'nın dağılma döneminde, müritleriyle birlikte Suriye üzerinden Arabistan'a giden Abdulhakim Arvasî'ye oranın ileri gelenleri, kendisine medrese yapacaklarını ve her türlü imkânı sağlayacaklarını taahhüt ederek Arabistan'da kalmasını istemişlerdir. "Osmanlı zâten öldü, Türk diye bir şey kalmamıştır" denilince, Abdulhakim Arvasî Hazretlerinin sinirlenip: "Dünyada iki Türk kalsa birisi benim" diyerek, ömrünün sonuna kadar Müslüman Türk'ün dâvasına sahip çıkacağını ifâde etmesi aslında bir hakikatın ifadesidir. İşte Arvasi Hocamız böyle temiz, pak bir aileden gelmektedir.

Ona ve arkadaşlarına bu görüşlerinden dolayı Mamak zindanlarını reva gören cüce beyinlerin uygulamalarının, ülkemizi bugün getirdiği nokta gayet açıktır. 1980 İhtilaliyle Mamak zindanlarında işkence hücrelerine doldurulanlar arasınadadır Arvasi Hoca… Mehum Muhsin Yazıcıoğlu gibi…Onların tek suçları vatanlarını canlarından daha çok sevmek, devlet ve milleti kara ve kızıl emparyalitlere karşı koruyarak sömürge ve de uydu olamaktan korumak ve kurtarmaktı. Fakat bunun karşılığı ağır bir darbe olmuş, üzerlerinden tanklar geçirilmek süretiyle devleti ve milleti kurtarmak size mi kaldı aşağalamasıyla aslında bugünlere zemin hazırlanmıştı…Birileri, devletin gücünü arsız, hayasız ve pervasız bir şekilde kullanarak milletin milli reflekslerini ortadan kaldırmak için global-emperyalist güçlerden emir almışlardı. Aslında ne oynanan oyun ne de oyun sahası yeni değildi. Fakat yeni taktikler geliştirilmişti. Hedefleri, bir millet adına, bir ülkü uğruna kara toprağın bağrına girmeyi cennete koşmak kabul eden o asil ruhlu insanları, millet nazarında yaftalamak ve iktidardan onları uzak tutmak, bu arada bin yıllık milet kültürünün genlerini değiştirmekti…Nitekim milli ve manevi değerler uğruna, Kanımız Akasa da Zafer İslamın kararlığıyla canını ortaya koyan Anadolu insanı, Bingöllü, Vanlı, Elazığlı v.s. Güneydoğunun tekin evlatları öyle bir sürecin içine itilmişlerdi ki artık kime, niçin, neden sarılacaklarını bilemez bir halde ortada bırakılmışlardı. Ve onlara koşacakları bir hedef kısa bir zaman sonra da verilmiş, bu işi yapacak kuklalar da hazırlanmıştı… Kısaca 80 ihtilali ve neticelerini bugün ülkemizin doğusunda yaşananlar çok açık seçik ortaya koymaktadır.

Bir ülke düşünün ki; istikbali ve de istiklali uğruna mücadele veren insanları, daha sonra çeşitli etnik, mezepsel, ideolojik yaftalarla birbirlerini yaftalayarak milli birlik ve bütünlüğünü emperyelist emellere feda etsin. Ve bunu, o ülkenin güç ve kudretini elinde tutan erkler görme basiretinden mahrum olsun.

"Ebediyyen sana yok, ırkıma yok izmihlal! " diye haykıran, etnisitesi farklı olsa da kendisini kahraman ırkın ahfadı sayan bir Milli Şairi olduğu halde, o millet nasıl izmihlale düşebilir?

Şanlı Peygamberi rüyasında gördüğünü ve huzuruna kabul edildiğini, herkesin ona çeşitli hediyeler sunduğunu, kendisine sıra geldiğinde : Efendim bu şişede Çankkalede şehit düşen müslüman- Türk’ün kanı var, size arz etmek isterim… diye uzattığımda en güzel armağanı sen getirdin diyerek kabul ettiğini anlatarak Hindistanlı müslümanları ayağa kaldıran Muhammed İKBALLER olduğu halde….Hind’den Yemen‘e, Çin’den Maçine, dünyanın her köşesinde bir işaret bekleyen milyonlarla sevgi halkasına sahip bir millet, nasıl olurda bu insanların umutlarını, hayallerini, ülkülerini büyük bir sevdaya dönüştüremez ve gündelik işlerin telaşıyla Türk’ün Cihan Hakimiyeti Mefküresini yeni bir nizam boyutlarında ele alarak aleme örnek teşkil edemez…

Bu gücün farkında olmayanlar, bu kaynaktan içmeyenler, bu şifreyi çözemeyenler milletin sahibi olduğu projeler yerine millet düşmanlarının planlarıyla o milletin geleceğine yön vermeye kakışırlarsa bunun sonucu elbette felaket olur, izmihlal olur, hüsran olur…Bu ruhtan mahrum olanlar, karlı dağlarda donarak can veren binlerce şehitlerin ve ŞEHİDİN ölmediklerini, onlara ölüler demenin yanlış olduğunu bilemezler…Fakat bilmeseler ya da bilmemmezlikten de gelseler, O ŞEHİT RUH millet ruhuyla beraberdir ve bir gün mutlaka yarım kalan hesap, millet düşmanlarından sorulacaktır!

Son olarak; merhum İKBAL, ERSOY, ARVASİ ve tüm şehitlerimize yüce Allah’tan rahmet niyaz ederken, ister şark,ister garb, ister cenüp, ister şimal meselesi, ister Kürt, ister Alevi, iste Sünni isterse bilmem ne meselesi diyerek başımıza bir sürü çorap örmeye kalkışan ve bu oyunlara alet olanlar bilmeliler ki, bu millet tarihinin en karanlık ve zorlu günlerinde en umulmaz işleri başarmış, çelik zincirleri parçalamış, dağları yırtarak enginlere taşmıştır.